In afwachting van z'n Belgische Tour samen met Anson Funderburgh die na de dood van Sam Myers toch wel eventjes in de put moet hebben gezeten, leggen we de laatste van Darrel Nulisch eventjes op de draaitafel (allee cd player).

Darrel Nulisch één van de weinige blanke soulstemmen in de blueswereld samen met John Németh en Lee McBee komt in april samen met Anson een tourtje doen in ons land. Op 13 april kan je ze bewonderen in The Borderline te Diest en op de 17de in de Steiger te Menen. Z'n 2 vorige cd's 'I Like That Way (2000)' met het wondermooie "After All" dat hij samen met Ronnie Earl heeft opgenomen en 'Times Like These (2003)' worden door mij nog steeds gekoesterd al was het maar om de soms die rustige soulvoice terug te horen. Het laatste optreden dat ik van de man heb kunnen bijwonen dateert toch al van 6 mei 2006 in Nekkersdal waar Roots Music Brussel hem op de affiche geplaatst had samen met John Moeller.

De laatste van Darrell 'Going Back To Dallas' is er eentje back to the Roots. Blues Pure Sang zodat hij zich ook terug kan uitleven op de harmonica. She's my Baby en Too Young To Die zijn er 2 van de hand van Sonny Boy Williamson. Feel Like Ramblin' is van eigen hand evanals de cd productie. #4 Blue Monday is een echt blueske dat je maar al te graag zal spelen op één van zo'n blauwe maandagen evenals 'Come on in This House' en 'Play it Cool' dat een jazzy guitarifje meekreeg. Alleen met 'Shame, Shame, Shame' (Jimmy Reed) swingt Darrel eventjes de pan uit.

'Going Back To Dallas' is geen swingend schijfje maar een aangename rustige verzameling van 11 steengoede nummers zoals alleen Darrell Nulisch het kan brengen al prefereer ik z'n Soulblues-style. (Freddy)

Interesse: Booking via Lowtone Music